‘Aandacht, dat is ons toverwoord!’

In een rijtje woningen die op de nominatie staan om gesloopt te worden, midden in de Haagse wijk Moerwijk, staan een achttal jonge jongens - ieder op hun eigen niveau - muurtjes te stucen. Het zijn stuk voor stuk jongens die, allemaal met hun eigen redenen, niet in het reguliere omderwijs passen. Ze volgen hier een opleiding tot stukadoor bij het Praktijkopleidingscentrum van Traubstuc.

Traubstuc is het bedrijf van de broers Peet en Michel Traub. Ooit was het een gewoon stukadoorsbedrijf tot de broers het roer tien jaar geleden omgooiden. “We konden nooit geschikt personeel vinden”, vertelt Peet met forse Haagse tongval. “Toen hebben we besloten zelf maar van die gasten op te leiden. En dat is niet alleen ontze ttend gaaf, het gaat ook al tien jaar heel erg goed. Ik denk dat we in die tien jaar wel 250 van die jonge gastjes hebben opgeleid en aan een baan geholpen. En ze melden zich bijna allemaal zelf aan.”

Afstand

Traubstuc werkt daarvoor innig samen met de gemeente Den Haag, het UWV en verschillende opleidingen in de regio. Het liefst leiden ze jongens en meisjes op voor wie het reguliere onderwijs geen optie is. Omdat ze leer- of gedragsproblemen hebben, omdat ze moeilijkheden met justitie hebben gehad of omdat ze - zoals dat zo mooi heet - ‘een afstand tot de arbeidsmarkt hebben’. “We hebben hier de afgelopen maanden een gozer opgeleid die ADHD in het kwadraat heeft,” vertelt Michel Traub. “Echt, die gast kan geen seconde stil zitten. Niet meer normaal. Niet mee te werken. Maar we hebben het bij zijn kladden gegrepen en heel veel aandacht gegeven en deze week tekent hij zijn eerste contract bij een stukadoorsbedrijf. Dat is toch geweldig? Zo’n gozer heeft werk en de branche heeft er weer handjes bij. En iedereen schreeuwt om handjes.” Zijn broer Peet: “Ik kan er iedere week wel 150 wegzetten bij bedrijven. Maar ja, waar vind je er zo veel?”

Bijval

Het initiatief van de gebroeders Traub kan in Den Haag ondertussen op veel bijval rekenen. Zowel de gemeentelijk politiek als landelijke politici als premier Rutte en staatssecretaris Sander Dekker zijn al in het praktijkopleidingscentrum geweest. “En allemaal zijn ze enthousiast”, zegt Peet. “Maar ja, als wij iets willen gaan we er ook vol voor. Al blijft het ook vaak trekken en duwen. Want ambtelijke molens draaien traag. En wij zijn niet zo van het wachten, zeg maar.”

Het contact met de acht jongens van verschillende pluimage verloopt ook nogal onorthodox. Peet: “Dat is de taal die die jongens begrijpen. Lik op stuk, grote bek. Dat verstaan ze. En, heel belangrijk: ze hoeven hier niet te zijn hè? Het is vrijwillig. Maar ze hebben wel de garantie dat ze wat leren en dat ze uiteindelijk een baan krijgen. Er is nog maar zelden iemand afgevallen. En we gaan ook ver in de begeleiding hoor. Als het nodig is praten we met ouders, lossen we problemen voor ze op. En iedereen werkt en leert in zijn eigen tempo. De ene hebben we na een half jaar op niveau 2, bij een ander duurt dat een jaar. En sommigen komen niet verder dan niveau 1. Maar die kunnen wel smeren. En dat ze niet weten wie Willem van Oranje was, maakt voor een stukadoor toch niet uit? Nou dan?”

Erkenning

Onlangs kreeg Traubstuc, en het daaraan gelieerde Opleidingscentrum West-Brabant van Hans van Baal, het stempel Erkende Praktijkopleiding Afbouw. Dat betekent dat de studenten een officieel getuigenschrift voor hun praktijkvaardigheden op niveau 1 en 2 kunnen halen dat is erkend door de branche en opleidingsinstituut Savantis. “Zeer terecht”, vindt Michel Traub: “Vorig jaar lieten we een aantal jongens examen doen bij Savantis en stuk voor stuk scoorden ze een hoger cijfer dan het landelijk gemiddelde. Nou, dan doen we toch iets goed?”

Ook Toine Visker van NOA Opleidingsbedrijf Afbouw ziet in de praktijkopleidingen een welkome aanvulling op het reguliere aanbod van stukadoorsopleidingen bij de ROC’s. “We kunnen alle handjes in de sector gebruiken. En bij Traub hebben ze in de afgelopen jaren wel bewezen dat hun formule vruchten afwerpt voor jongens die niet geschikt zijn voor het reguliere onderwijs. Sommige van de jongens die zij hebben opgeleid zouden eventueel nog kunnen doorstromen naar onze eigen opleidingen om vervolgens een diploma op niveau 2 en zelfs niveau 3 te halen.”

Schaften

Peet Traub zet ondertussen de frituurpan aan in het krappe keukentje van het Haagse huizenblok. “Het is vrijdag hè? Dan moeten die jongens gezond schaften. Hahaha. Maar een serieus. Dat is ook onderdeel van ons werk. We eten samen met die jongens. Soms kook ik een zooi eitjes. Ze werken keihard, dus dan moeten ze ook goed eten. En dan kunnen we wel eens lomp uit de hoek komen, maar de jongens voelen wel dat we het beste met ze voor hebben. Niet voor niets heb ik met alle jongens die hier ooit zijn opgeleid nog contact. Aandacht. Dat is ons toverwoord!”